Η άποψη της λογοτέχνιδας κ. Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη για το παιδικό βιβλίο "Το νησί και το αθάνατο νερό".

February 5, 2013, 7:30 am

≫ Next: Έκθεση εικονογράφησης με θέμα "Τα παραμύθια του Οσελότου και άλλα παραμύθια" στη Νέα Ιωνία Βόλου.

≪ Previous: «Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ» (ένα πολύ αξιόλογο άρθρο) από την Αλκμήνη Κογγίδου

Πάτρα, 5 Φεβρουαρίου 2013

Αγαπητέ κύριε Ζαράρη, Καλημέρα σας.

Με τα φτερά της φαντασίας ταξίδεψα για το «Νησί της Ελπίδας» έχοντας συντροφιά τον «γέρο Τομ» και το βιβλίο ενός ανερχόμενου Λογοτέχνη!

Άραξα σε σημείο περιωπής, για να ’χω καλύτερη θέα και να μπορώ να αντικρίζω (χωρίς να μου ξεφεύγει τίποτα) όλες εκείνες τις όμορφες εικόνες που έχει το ξεχασμένο για χρόνια « Νησί της Ελπίδας».

Δεν ήθελα κανείς να με ενοχλεί κι αυτό το είχα καταφέρει… αράζοντας σ’ ένα σημείο που είχε μείνει παρθένο από ανθρώπινες παρεμβάσεις. Λίγο πιο μακριά βρυχιόντουσαν τα σπλάχνα της γης… και το Μεγάλο Ηφαίστειο έδειχνε τη λιμασμένη ανάσα του έτοιμο να με κάψει για να με καταπιεί ... Μα εγώ δεν φοβόμουν!!! Ήμουν «Στο νησί της ελπίδας»,στον τόπο εκείνο που όλα κυλούν με Σεβασμό, Αγάπη και προπαντός Αισιόδοξα: πως η Φύση, η Μεγάλη Μητέρα Γη, είναι η μόνη που αγωνιά να κρατήσει σε Ισορροπία όλα αυτά που αγκαλιάζει παρόλο που την πονούν!...

Τoχρειαζόμουν αυτό το ταξίδι γιατί είχα χρόνια να ταξιδέψω. Τα δοκιμασμένα για χρόνια «μέσα μεταφοράς»τα εμπιστεύομαι!... Δεν με ενοχλεί η ετεροχρονισμένη εμφάνιση τους από τη στιγμή που έχουν τη δύναμη να πετάξουν και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους. Ο «γέρο Τομ» με ταξίδεψε και γνώρισα την ψυχή ανθρώπων που σκέφτονται διαφορετικά από ό,τι σκεφτόμαστε εμείς μέσα στη δική μας υπερκαταναλωτική κοινωνία με τα υποκατάστατα της Χαράς και της Ευτυχίας…

Μα για εκείνο «το Αθάνατο νερό» ταξίδεψα… να δροσιστώ και να κερδίσω λίγη δύναμη παραπάνω... να αντέξω σε τούτο τον κόσμο για να μπορέσω να μεγαλώσω τα παιδιά μου και να προσφέρω στους ανθρώπους!… μα δεν το βρήκα πουθενά!!! Με είχαν προλάβει άλλοι και δεν μου είχαν αφήσει σταγόνα!... Μα τώρα που γνώρισα το Νησί της ελπίδας θέλω να μείνω εδώ με την ελπίδα πως υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται ακόμη: Tη Ζωή και τις Υπάρξεις, και θα αγωνίζονται για τη διάσωση ενός πλανήτη που οδεύει στην καταστροφή. Και σε τούτο το νησί το γεμάτο Σεβασμό και Αγάπη δεν γνώρισα ανθρώπους Προικοθήρες… μόνο τον «Οικονομόπουλο» γνώρισα, που ήθελε να πετάξει την μπάλα του πλουτισμού και όποιον πάρει ο Χάρος… Όλοι όσοι μένουν σε αυτό το νησί σέβονται τις μακραίωνες παραδόσεις τους και ξέρουν ν’ ακούν τη φωνή της Φύσης και να ερμηνεύουν τη γλώσσα που μιλεί…

Να μη ξεχνάμε, πως: HΦΥΣΗ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΤΗΣ ΚΛΕΨΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΝΗΚΕΙ!!!

Συγχαρητήρια!!!

Σαν πατέρας σωστός και καλός Λογοτέχνης, με το βιβλίο σας: ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΝΕΡΟ, περάσατε μηνύματα Ανθρωπιάς, Αγάπης, Σεβασμού και Ελπίδας σε μικρούς και μεγάλους!!!

Σας εύχομαι Κάθε φορά που κάθεστε κάτω από το «Ιερό δέντρο»της Ζωής και της Φαντασίας να δροσίζεστε με δροσοσταλίδες Υγείας κι Έμπνευσης, για να μπορέσετε να προσφέρετε στην ανθρωπότητα αυτό που η καρδιά σας μπορεί να προσφέρει. Έχετε πολλά να προσφέρετε, είμαι σίγουρη!!! Καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνετε!!! Με Υγεία, Ευτυχία και Οικογενειακή γαλήνη.

Με σεβασμό κι εκτίμηση

Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Υ.Γ: Δώρισα ένα τεμάχιο στο Γιώργο (ένα αγοράκι 9 ετών που του αρέσει πολύ το διάβασμα και γράφει παραμύθια. Έχει χάσει τον πατέρα του όταν ήταν στα έξι). Το πήρε λοιπόν μαζί του στο σχολείο που πηγαίνει, και το διαβάζει μέσα στη τάξη την ώρα της ευέλικτης ζώνης μαζί με τα άλλα παιδιά και τη δασκάλα τους. Μου είπε πως του αρέσει πολύ!!! Μακάρι η μελέτη του να εξαπλωθεί πέραν του Βόλου. Είναι διδαχτικό βιβλίο. Το Αξίζει!!!Καλή του επιτυχία και καλό του ταξίδι !!!

↧

Έκθεση εικονογράφησης με θέμα "Τα παραμύθια του Οσελότου και άλλα παραμύθια" στη Νέα Ιωνία Βόλου.

February 5, 2013, 8:14 am

≫ Next: Μέσα στην αξιόλογη ύλη του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Αριάδνη», τεύχος 76, Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2012, στις σελ. 41-46, περιέχεται ένα πολύ καλό και ωφέλιμο άρθρο του Δημήτρη Κράνη με τίτλο: «Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ, Ο άνθρωπος Μπάμπης Κλάρας και η «Φιλολογική Βραδυνή» στην περίοδο 1952-1973».

≪ Previous: Η άποψη της λογοτέχνιδας κ. Μαρίας Κολοβού - Ρουμελιώτη για το παιδικό βιβλίο "Το νησί και το αθάνατο νερό".

↧

Μέσα στην αξιόλογη ύλη του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Αριάδνη», τεύχος 76, Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2012, στις σελ. 41-46, περιέχεται ένα πολύ καλό και ωφέλιμο άρθρο του Δημήτρη Κράνη με τίτλο: «Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ, Ο άνθρωπος Μπάμπης Κλάρας και η «Φιλολογική Βραδυνή» στην περίοδο 1952-1973».

February 5, 2013, 1:48 pm

≫ Next: «Ταξιδιώτης» από τη Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

≪ Previous: Έκθεση εικονογράφησης με θέμα "Τα παραμύθια του Οσελότου και άλλα παραμύθια" στη Νέα Ιωνία Βόλου.

Αναδημοσιεύω εδώ κάτι που θα μπορούσε να βοηθήσει όσους ασχολούνται με την κριτική των λογοτεχνικών κειμένων: « Σ’ ένα βαθυνούστατο άρθρο «Η κριτική της κριτικής» που αναδημοσιεύτηκε στο ΝΟΥΜΑ (τεύχος Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 1999, σελ. 9), ο Μπάμπης Κλάρας επισημαίνει ότι η κριτική δεν είναι επαινολογία, ότι όποιος την ασκεί υπεύθυνα πρέπει να κρίνει με όλη τη σημασία της λέξης (άρα συμπεριλαμβάνεται στην έννοια του κρίνειν και του κατακρίνειν) να βρίσκει τα «ψεκτά σημεία», τις αδυναμίες, να καυτηριάζει τα στραβά και τα ανάποδα και να προφυλάει το κοινό από ορισμένα ανύπαρκτα ταλέντα.

«Χρέος του κριτικού είναι να ανευρίσκει και τις αγαθές πλευρές του έργου και του δημιουργού του, να τις επισημαίνει, να προβάλλει την ωφέλεια που μπορεί να προκύψει απ’ αυτές, να ενθαρρύνει την προκοπή και την ανάταση του ανθρώπου; Κανείς καλόπιστος κριτικός δεν θα θελήσει να το αρνηθεί αυτό».

↧

«Ταξιδιώτης» από τη Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

February 7, 2013, 12:36 am

≫ Next: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΛ. ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ PROGECT

≪ Previous: Μέσα στην αξιόλογη ύλη του λογοτεχνικού περιοδικού «Νέα Αριάδνη», τεύχος 76, Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2012, στις σελ. 41-46, περιέχεται ένα πολύ καλό και ωφέλιμο άρθρο του Δημήτρη Κράνη με τίτλο: «Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ, Ο άνθρωπος Μπάμπης Κλάρας και η «Φιλολογική Βραδυνή» στην περίοδο 1952-1973».

Ταξιδιώτης ο άνθρωπος σε ένα Κοσμικό ταξίδι.

Αστρική σκόνη που στροβιλίζεται και χορεύει

στα ρεύματα και στις δίνες του Απείρου.

Η Ύπαρξή του, παροδική, στις γήινες σφαίρες του Σύμπαντος

μα Αιώνια, στον άϋλο κόσμο των πνευμάτων.

Η γέννηση κι ο Θάνατος φιγούρες αυτού του χορού

εκφράσεις εφήμερες – πρόσκαιρες,

που γεμίζουν γέλιο και δάκρυ, χαρά και πόνο,

τις δεξαμενές της Αιωνιότητας.

(Ο άνωθεν ποιητικός ορισμός περί ανθρώπου εμπεριέχεται στο Δοκίμιο: ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ

το οποίο βραβεύτηκε στον 31^οΔιαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών)

↧

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΛ. ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ PROGECT

February 7, 2013, 1:10 am

≫ Next: Αποτελέσματα B΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2012 της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού Κύπρου

≪ Previous: «Ταξιδιώτης» από τη Μαρία Κολοβού Ρουμελιώτη

Πραγματοποιήθηκε στις 25/1/2013 και στις 1/2/2013στο ΓΕΛ. Ν.Αγχιάλου η παρουσίαση των ερευνητικών εργασιών των μαθητών της Β΄Λυκείου και της Α΄Λυκείου αντίστοιχα.Τα θέματα τα οποία παρουσιάστηκαν ήταν τα εξής.

Α. Έφηβοι και σύγχρονη κοινωνία. Ανησυχίες και προβλήματα.
Με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Γραβάνη Σοφία.

Β. Το ζωικό βασίλειο.
Με υπεύθυνο καθηγητή τον κο Τσολακίδη Ιωάννη.

Για την Α΄ Λυκείου:

Α. Η αμπελοκαλλιέργεια στη Ν. Αγχίαλο.
Με υπεύθυνο καθηγητή τον κο Ιωακειμίδη Γρηγόριο.

Β. Τα μέσα επικοινωνίας.
Με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Λάμπρου Μαρία.

Γ. Ενδυμασία και νέοι.
Με υπεύθυνη καθηγήτρια κα Κουτσερή Αθανασία.

Οι μαθητές οι παρουσίασαν τις εργασίες, επεξεργάστηκαν τα αντίστοιχα θέματα με μεράκι παίρνοντας πληροφορίες από το διαδίκτυο, από βιβλιοθήκες και άλλες πηγές. Ήταν μια παρουσίαση πλήρης και σε βάθος σε όλα τα θέματα και αυτό δείχνει την μεγάλη προσπάθεια των μαθητών για την απόκτηση μόρφωσης σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε.

↧

Αποτελέσματα B΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2012 της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού Κύπρου

February 8, 2013, 11:34 am

≫ Next: «Δεν θυμάμαι πόσο ήμουν...» από τον Νίκο Κυριακίδη

≪ Previous: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΥ ΓΕΛ. ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ PROGECT

Η Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού ανακοινώνει τα αποτέλεσμα του B΄ Πανελλήνιου λογοτεχνικου Διαγωνισμού 2012:

ΠΟΙΗΣΗ BΡABEIA:

Α΄ Βραβείο 300 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΙΟ ΜΕΤΗΛΛΙΑ – ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΥΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΣΜΙΛΗΣ ΧΡΩΣΤΗΡΑΣ».

Β΄ Βραβείο 200 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΟΡΕΣΤΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΚΥΚΛΟΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΠΑΝΤΟΓΝΩΣΤΗΣ».

Γ΄ Βραβείο 100 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΟΥΒΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΣΥΜΠΑΝ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΜΙΝΑ ΓΚΡΑΙΚΟ»

ΕΠΑΙΝΟΙ:

Α΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, ΔΗΜΟΣ ΧΛΩΠΤΣΙΟΥΔΗΣ – ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΝΟΣΤΟΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «Ο ΔΕΙΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ»

Β΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, - ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ – ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΦΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΟ».

Β΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΜΠΑΧΑΡΑΚΑΚΗ ΚΑΚΙΑ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΖΕΥΓΑΡΩΜΕΝΟ ΜΟΤΙΒΟ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ « ΠΕΝΘΕΣΙΛΙΑ».

Β΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΧΑΛΚΟΕΣΣΑ ΝΗΣΟΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΞΑΝΘΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ.

Γ΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ « ΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΥΣΕΙΣ» ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΚΑΡΚΙΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ.

Γ’ ΕΠΑΙΝΟΣ, - ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΝΑΡΗ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ « ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ « ΛΕΤΤΗ ΑΥΓΟΥΣΤΗ».

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:

ΤΖΩΡΤΣΙΝΑ ΤΣΙΑΜΑΛΙΔΟΥ, ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΝΜΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ “GEORGINA POWER”

ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΑΛΤΑΣ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΙΟΥΛΗΣ 74» ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ « ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ».

ΓΙΑΝΝΟΣ ΛΑΜΠΗΣ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΜΟΝΑΞΙΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ “ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ 196708”.

ΕΛΕΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Η ΜΝΗΜΗ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ, «DOLORES”

ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΣΤΙΧΟΣ:

Α΄ Βραβείο 300 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΙΧΑΗΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Ο ΕΡΩΤΑΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΤΖΥΠΡΙΩΤΗΣ».

Α΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, ΣΤΗΝ ΜΥΡΟΥΛΑ ΜΑΠΠΟΥΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Η ΠΑΡΑΝΤΖΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΧΑΝΑΝΑΙΑ».

Β΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΝΙΚΗ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Η ΣΙΕΡΟΚΟΥΤΑΛΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΝΙΚΗ».

Γ΄ ΕΠΑΙΝΟΣ -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΑΖΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΜΕΣΟ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΤΟ ΡΙΖΙΚΟΝ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΟΜΗΡΟΣ».

Γ΄ ΕΠΑΙΝΟΣ -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- ΣΤΗΝ ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΤΙΟ ΑΦΡΙΚΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΣΕ ΦΕΡΑΣΙΝ ΤΑ ΤΖΙΥΜΜΑΤΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΩΤΙΣΣΑ».

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΜΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ. ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΕΡΩΣ ΟΙΝΟΣ ΑΜΠΕΛΟΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΜΑΡΙΑ Κ.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΣΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΥΓΟΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΤΟ ΠΕΖΟΥΝΙΝ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΠΑΥΛΟΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ».

ΕΛΕΝΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΡΟΒΟΛΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΤΑ ΦΤΕΡΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ « ΔΑΦΝΟΦΥΛΛΟ 274».

ΤΟΥΛΛΑ ΚΑΚΟΥΛΛΗ – ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΣΤΡΟΥ ΚΑΚΟΥΛΛΗ ΑΠΟ ΤΑ ΛΥΜΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΧΑΛΑΛΙΝ ΟΤΙ ΠΑΘΟΥΜΕΝ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΚΥΠΡΟΕΥΡΩΠΑΙΕΣ».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΤΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΑ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΟΠΩΣ ΤΟ ΜΕΛΙΝ Η ΜΟΡΦΗ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΜΑΘΚΙΑ ΨΥΣΙΗΣ.

ΔΙΗΓΗΜΑ ΒΡΑΒΕΙΑ:

Α΄ Βραβείο 300 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΥΡΟΥΛΑ ΜΑΠΠΟΥΡΑ – ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ΛΑΡΝΑΚΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΤΟ ΜΠΑΟΥΛΑΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΘΕΑΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΧΑΝΑΝΑΙΑ».

Β΄ Βραβείο -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- 100 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΔΑΡΑΣΚΑΚΗ ΑΠΟ ΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΜΥΡΤΩ».

Β΄ Βραβείο -ΙΣΟΨΗΦΙΑ- 100 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΣΑΛΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΚΑΦΕΝΕΙΟ Ο ΝΟΣΤΟΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ».

Γ΄ Βραβείο 100 € ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΔΕΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΜΙΧΑΛΗΣ ΡΙΖΟΣ».

ΕΠΑΙΝΟΙ:

Α΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, ΣΤΟΝ ΝΤΙΝΟ ΚΟΥΜΠΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ « ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ALTER EGO».

Β΄ ΕΠΑΙΝΟΣ, ΣΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗN AΝΘΟΥΠΟΛΗ, ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Η ΠΑΡΑΔΟΠΙΤΗ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΕΝΗ».

Γ΄ ΕΠΑΙΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΛΑΜΝΑΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ , ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΣΗ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΕΥΡΙΔΙΚΗ ».

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:

ΦΥΤΟΥΛΑ ΒΑΚΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΨΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ».

ΑΛΕΞΙΑΝΑ ΤΣΙΟΤΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΑΠΟΤΟΜΗ ΣΤΡΟΦΗ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΑΝΝΗ ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗ».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «ΜΙΑ ΑΠΟ ΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΔΕΥΤΕΡΕΣ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΛΕΚΑΠΗΝΟΣ Σ.».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΙΤΖΗΛΑΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ Ν. ΣΜΥΡΝΗ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ «Η ΕΜΜΟΝΗ», ΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ «ΣΑΛΩΜΗ».

Η τελετή απονομής των βραβείων θα στι 22 ΜαρτΊου 2013 και ωρα 7-30 μ.μ στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημαρχείου Λεμεσού.

Για πληροφορίες στα τηλέφωνα 99604005, Άθως Χατζηματθαίου

99411833, Πανίκος Παναγή και στο email: h_athos@hotmail.com

ΧΟΡΗΓΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ

↧

«Δεν θυμάμαι πόσο ήμουν...» από τον Νίκο Κυριακίδη

February 8, 2013, 12:33 pm

≫ Next: "Ο μαγικός κύριος Κολοτούμπας γράφει ιστορίες": απελευθέρωση δωρεάν ebook!

≪ Previous: Αποτελέσματα B΄ Πανελλήνιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού 2012 της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού Κύπρου

Αφύλακτες διαβάσεις

Έχεις καντήλια για χέρια

Ακούγονται ανυπόφοροι στεναγμοί

Κυρίως πάνω στις γέφυρες.

Εκεί, που κανένα κορίτσι δεν κυρίεψε,

ακριβώς εκεί, που ψάχνεις τους συγγενείς σου.

Όταν πρωτοπήγαμε να κοιμηθούμε,

διηγηθήκαμε από ένα παραμύθι.

Για μια παραμόρφωση ενός λουλουδιού

-το δικό σου-

για ένα περπάτημα σίγουρο,

από μένα.

Αφύλακτες διαβάσεις

Το νοσοκομειακό έχει πάνω του,

ένα περίεργο σχήμα

Οι θείοι φορούν ριγωτές γραβάτες

Όλοι συμφωνούν:

«Καλλίτερα, έτσι».

Πικρά στόματα

Άδεια κουτάκια

Η γλώσσα μνήμα,

σαν πεδίο μάχης.

Αφύλακτες διαβάσεις

Κοιμόμαστε μόνον με ηλιόφωτο,

σαν άρρωστοι ή σαν φαντάροι.

Κολλήσαμε βράδυ ολόκληρο,

στη λάσπη του πεδίου μάχης.

Μ’ έναν φόβο επανάληψης.

↧

"Ο μαγικός κύριος Κολοτούμπας γράφει ιστορίες": απελευθέρωση δωρεάν ebook!

February 8, 2013, 12:38 pm

≫ Next: "Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ" της ποιήτριας- δοκιμιογράφου Αλκμήνης Κογγίδου.

≪ Previous: «Δεν θυμάμαι πόσο ήμουν...» από τον Νίκο Κυριακίδη

Αναζητούσατε έναν πρακτικό και ευχάριστο τρόπο για να διδάξετε στα παιδιά πώς να γράφουν μια περιπετειώδη ιστορία; Ο μικρός αυτός οδηγός είναι η απάντηση σ’ αυτή σας την αναζήτηση.

Η Μαρία Χατζήμας συστήνει τον μαγικό κύριο Κολοτούμπα, ένα εποπτικό μέσο διδασκαλίας, απλό και αποτελεσματικό, για τον εκπαιδευτικό και τον γονέα. Με τις κολοτούμπες του οδηγεί τα παιδιά στη συγγραφή μιας Περιπέτειας, με συνεχείς ανατροπές για τον ήρωα. Αποκαλύπτει τα μυστικά του και γίνεται ο καθοδηγητής κι ο φίλος τους, που τα εκπαιδεύει στη δημιουργική σκέψη και γραφή, βοηθάει την αυτοέκφρασή τους, αναπτύσσει τη φαντασία τους.

Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το ψηφιακό βιβλίο από τη διεύθυνση http://www.saitapublications.gr/2013/02/ebook.20.html (σε μορφή .pdf) ή να το διαβάσετε σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο, μέσω της διεύθυνσης: http://www.issuu.com/saita.publications/docs/o_magikos_kyrios_kolotoumpas_grafei_istories

Με εκτίμηση,

Ηρακλής Λαμπαδαρίου

↧

"Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ" της ποιήτριας- δοκιμιογράφου Αλκμήνης Κογγίδου.

February 8, 2013, 12:57 pm

≫ Next: «ΜΙΛΩ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» από την Ελένη Σέττα και τον Τίτο Ζώη.

≪ Previous: "Ο μαγικός κύριος Κολοτούμπας γράφει ιστορίες": απελευθέρωση δωρεάν ebook!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ INTERNASIONALTRIBUNEΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010 ΤΟΥ ΘΑΛΗ ΜΥΛΩΝΑ

Hυλιστική κοσμοθεωρία, που αποτελεί τη βάση του τεχνολογικού πολιτισμού, αγνοεί τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική οντότητα και ως μέρος ενός συνόλου αλληλεπιδράσεων. Επίσης, διαγράφει τις δύο αρχές, οι οποίες θα μπορούσαν να δώσουν μια προοπτική αρμονικής συνύπαρξης, μεταξύ των ανθρώπων και του φυσικού περιβάλλοντος, το «Γνώθι σεαυτόν» και το «Μέτρον άριστον». Κατά συνέπεια ο άνθρωπος ως μοναδικότητα είναι αδύνατον, σήμερα, να προχωρήσει, υπό το πνεύμα της υλιστικής κοσμοαντίληψης, στην αναγνώριση των στοιχείων που το καθιστούν πρόσωπο, σχετικό με τον άλλον.

Για να επιτευχθεί η αυτογνωσία, αποδίδοντας τον άνθρωπο στις άγνωστες δυνατότητές του, απαιτείται μια πορεία υπερβάσεων, η οποία συντελείται μέσα από μεγάλες δοκιμασίες, όπως δηλώνουν οι άθλοι του Ηρακλή και η επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη. Βεβαίως, θέματα αναφοράς στην αυτογνωσία και στην περιπετειώδη πορεία προς κατάκτησή της, που τελικά δικαιώνει τη ζωή του ανθρώπου, υπάρχουν πολλά στην παγκόσμια λογοτεχνία και μυθολογία. Το ουσιαστικό όμως συμπέρασμα, το οποίο συνάγεται από τη μελέτη τους, είναι απόλυτο και κοινό για όλες τις εποχές. Η διερεύνηση του εαυτού, με σκοπό τη γνώση των αιτιών και των βαθύτερων προθέσεων, που υποκινούν τις πράξεις του ανθρώπου, επιδέχεται μια επίπονη και επώδυνη προσπάθεια. Αυτήν την αρνείται ο σύγχρονος άνθρωπος που κατέχεται από το πνεύμα του υλισμού. Βεβαίως, η άρνηση της δυσκολίας είναι χαρακτηριστικό της φυγοπονίας του. Προέρχεται από το ένστικτο της επιβίωσης και ισχυροποιείται από το εγώ, που συχνά διαστρεβλώνει τα πραγματικά αίτια και τις εσώτερες προθέσεις, απ’ τις οποίες υποκινείται. Έτσι, το παράλογο, που ευδοκιμεί στο υποσυνείδητο, δεν μπορεί να γίνει διακριτό και να διαγνωστεί από τον ίδιο τον άνθρωπο, που υπόκειται σ’ αυτό. Πόσο μάλλον, όταν, ο σύγχρονος υλιστικός πολιτισμός, προσφέροντας μέσα ευκολίας, συνεχώς, τον καθιστά εξαρτώμενο από τα επιτεύγματά του και υπαρξιακά αδύναμο να αντιμετωπίσει τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής! Το πνεύμα της θυσίας δεν γίνεται αποδεκτό και η σκοπιμότητα της δοκιμασίας για την εξέλιξη του ανθρώπου δεν είναι στις προθέσεις του.

Το παράλογο στηρίζεται, πάντα, στην άγνοια του άλλου, έχοντας μια αυθαίρετη επιχειρηματολογία αυτοδικαίωσης. Η βία, ο πόλεμος, η εγκληματικότητα, η τρομοκρατία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μοιραίες εκφάνσεις ενός γενικότερα παράλογου κόσμου και δεν είναι μόνον η επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στο εσωτερικό μικρότερων χωρών, με πρόφαση την ειρήνη και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Το παράλογο εμφανίζεται στον τρόπο σκέψης του ατόμου, που αυθαίρετα δίνει δικαιώματα στον εαυτό του, πολλά περισσότερα, απ’ ό,τι στον συνάνθρωπό του. Η άγνοια της αδυναμίας του ατόμου να μετατεθεί από το εγώ στο εσύ, καταδικάζει κάθε προσπάθεια διαλόγου. Εύκολα προβαίνει κανείς στο να δικαιολογήσει τις αδυναμίες του, ενώ για τις ίδιες ακριβώς αδυναμίες, δεν ανέχεται και δεν συγχωρεί τον άλλον! Αυτός ο τρόπος σκέψης δημιουργεί το χάσμα στις ανθρώπινες σχέσεις. Το άτομο που παρουσιάζει τη νοσηρή αντίδραση της ευθιξίας, μένει μεν ευαίσθητο σ’ ό,τι αφορά το ίδιο, δεν έχει όμως ευαισθητοποιηθεί σ’ ό,τι αφορά τον άλλον. Περιορίζεται από το ένστικτο της επιβίωσης μέσα στα όρια της φυσικής, βιολογικής του υπόστασης από την οποία είναι αδύνατον να προχωρήσει στην κατανόηση της ετερότητας και μέσω αυτής, στην γνώση της αλήθειας. Η διάσταση ανάμεσα στο εγώ και στο εσύ, παραμένει όσο το παράλογο συνεχίζεται και εκφράζεται σε έναν ανάλογο τρόπο ζωής, ο οποίος έχει παγκόσμιες διαστάσεις. Η εξασφάλιση των αγαθών, όχι για το σύνολο της ανθρωπότητας και η υπερκατανάλωση βρίσκονται σε τραγική αντίθεση με την πείνα και την εξαθλίωση των φτωχότερων λαών! Το ανθρώπινο γένος εξακολουθεί να διαπράττει εγκλήματα, στο φυσικό περιβάλλον στο όνομα της προόδου και το αποτέλεσμα είναι πλέον ενώπιόν μας: ο άνθρωπος εχθρός του εαυτού του, εχθρός του περιβάλλοντος και η τεχνολογία ένας μονόδρομος που έρχεται να διαταράξει τη φυσική και ηθική τάξη.

Η έλλειψη επικοινωνίας και η μη συνειδητή βίωση του παρόντος διαταράσσουν την ψυχική ισορροπία, αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας που τείνει υποσυνείδητα να καλυφθεί με την εξασφάλιση των υλικών αγαθών. Το τραγικό, είναι ότι, στην καταναλωτική κοινωνία η σχέση του ανθρώπου με τη Συνείδηση, με το Μέτρο, με τον άλλον υποκαθίσταται από τη σχέση με τα πράγματα, με συνέπεια τη λήθη.

Παρά την εξέλιξη, τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, την τεχνολογική ανάπτυξη και την πρόοδο των επιστημών, την θεωρητική κατάρτιση και γνώση, ο άνθρωπος παραμένει απομονωμένος στην ατομικότητά του και βρίσκεται ανάμεσα στους άλλους ως αγνοών και αυτοαγνοούμενος.

Το παράλογο ενισχύει και τροφοδοτεί αυτόν τον μονόδρομο στην ανθρώπινη συμπεριφορά που είναι τραυματική προς τον άλλον και προς το φυσικό περιβάλλον, με συνέπεια να οδηγεί σ’ ένα δρόμο αυτοκαταστροφικής ζωής.

Όπου επιβάλλεται η γνώμη του ισχυρού, καταργείται η διαλεκτική που αφορά το γίγνεσθαι. Όμως η αρχή του διαλόγου είναι η βάση της δημοκρατίας και τελικά της ορθής ανθρώπινης συνύπαρξης. Είναι αδύνατον να λειτουργήσει η δημοκρατία, με τους νόμους που υπαγορεύονται από τις αρχές και τις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, χωρίς την αφύπνιση της συνείδησης του κάθε πολίτη. Ο υποκειμενισμός, η αντιπαλότητα, που οδηγεί πολλές φορές σε έκτροπα και ο κομματισμός, με τη στενή έννοια του συμφέροντoς, παρεμβάλλονται στη διαδικασία της δημοκρατίας, στην υψηλή της αποστολή. Η λογική του παραλόγου εδράζεται στην μονομερή αντίληψη που απομονώνει τον άνθρωπο στη δική του υποκειμενική οπτική και δεν του επιτρέπει να δει τα λάθη του. Αγνοώντας τον Κοινό Νου ο άνθρωπος επιμερίζεται το δίκαιο. Ο κατακερματισμός του όλου από την επιστήμη οδήγησε στην απόλυτη εξειδίκευση. Ενώ, αρχικά, σκοπός της εξειδίκευσης ήταν η γνώση της πολυπλοκότητας του φαινομένου της ζωής, οι επιμέρους έρευνες, χωρίς την αρχή του ήθους, οδήγησαν στην παραβίαση του μέτρου και στην απώλεια της συνεργασίας των φυσικών επιστημών με τη φιλοσοφία. Σκοπός ζωής γίνεται η εξειδίκευση, η οποία αποτελεί έναν μονόδρομο, για το λόγο ότι ουδέποτε κατακτάται η πλήρης γνώση. Αντίθετα, η διάνοια του ανθρώπου, που αναπτύσσεται υπέρμετρα στη γνώση του επιμέρους, αποσπάται από το όλον, με συνέπεια να μην αποκτά μια σφαιρικότερη αντίληψη και να αγνοεί τη σημαντική σχέση του επιμέρους με την ενιαία πραγματικότητα.

Πριν από μερικά χρόνια δεν ήταν δυνατόν να διανοηθεί κανείς πόσο καθοριστικά θα ήταν και πόσο μοιραία και τα πιο μικρά λάθη! Σήμερα, στην εποχή της ταχύτητας, ακόμα και οι συνέπειες των λαθών εμφανίζονται γρηγορότερα ενώπιόν μας. Αποδεικνύεται έτσι, ότι η ζωή μας επιστρατεύει στην εγρήγορση. Θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για λάθη! Η προσωπική ευθύνη εγείρεται μέσα στο κλίμα της δυσαρμονίας, της αντιπαλότητας και της αδικίας και προβάλλει η ανάγκη της αφύπνισης.

Η ζωή μας οδηγεί στην Συνείδηση του συνυπάρχειν, που είναι σχετική με τον Κοινό Νου.

Ο Κοινός Νους είναι η ευτυχής κατάληξη της πορείας της ανθρώπινης διάνοιας, που αποσπάται από την χωριστικότητα και εισέρχεται στο καθολικό Πνεύμα. Είναι τότε, που το εγώ συναντάται με το έτερο Είναι, τότε που η λογική του ανθρώπου συναντά τη λογική του Θεού και ο άνθρωπος αποκτά το προνόμιο του Λόγου (του Ξυνού Λόγου κατά τους αρχαίους Έλληνες και του Δρώντα Λόγου κατά τη φιλοσοφία της Ορθοδοξίας). Είναι τότε, που το κοινό συμφέρον, διαγράφει τον υποκειμενισμό και γίνεται αναγωγή προς την ενιαία πραγματικότητα. Είναι τότε, που η μια φωνή συντάσσεται αρμονικά με την άλλη. Είναι τότε, που η Αγάπη ως γνώση και επίγνωση της μοναδικότητας, παραχωρείται μέσα σε μια κίνηση αυτοπροσφοράς, συνθέτοντας το ένα με το όλον. Είναι τότε, που ο Λόγος αποκτά τη δυναμική της Ζωής και δύναται από τη φύση του να δράσει ως δημιουργική παρέμβαση, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα. Είναι, βέβαια, ο Κοινός Νους μια ευτυχής συνάντηση και συνεύρεση του γήινου με το υπερβατικό!

Η παραμονή του ανθρώπου στο παράλογο, δηλώνει μια πνευματική ένδεια, όσο και μια άρνηση της θείας του φύσης. Οι πράξεις, όσο και οι παραλήψεις του ενός δεν έχουν μόνον επιπτώσεις στη δική του ζωή, αλλά και στη ζωή των άλλων και κυρίως δεν έχουν επιπτώσεις, μόνον, αρνητικές, από απόψεως ιστορικής, αλλά έχουν αρνητικές επιπτώσεις και από απόψεως μεταφυσικής. Οι πράξεις, όσο και οι παραλήψεις λειτουργούν ως αιτίες που παράγουν αποτελέσματα ανάλογα. Είναι παράλογο να θέλουμε να αγνοούμε το νόμο αιτίου και αιτιατού. Η άγνοια στην προκειμένη περίπτωση εκφράζει μια τάση αυτοκαταστροφής.

Η έμφαση που δόθηκε στο βιοτικό και βιολογικό επίπεδο, απέσπασε τη νόηση του ανθρώπου από την πνευματική ανάταση και σαν συνέπεια διέκοψε την επαφή του με τη ζώσα πραγματικότητα και τη βίωση, τη συνειδητή, του παρόντος.

Η κακή μεταχείριση των αγαθών, η ανισότητα της κατανομής του πλούτου δεν εγγυώνται τη διάρκεια. Κι ενώ ο άνθρωπος στοχεύει στην επιβίωση και στην ευζωία του, το παράλογο είναι ότι διακυβεύει το μέλλον του καθώς και το ίδιο το μέλλον του πλανήτη γη, για το λόγο ότι έθεσε στόχους, αγνοώντας τη Σχέση του με τη φύση, με το σύμπαν, αγνοώντας τελικά τη ζωή ως Σχέση. Η νομοτέλεια της φύσης δεν περιορίζεται μόνον σε νόμους βιολογικούς, χημικούς και φυσικούς, αλλά κυρίως ηθικούς, οι οποίοι εξασφαλίζουν την ισορροπία όλων των άλλων και με την ακρίβεια των μαθηματικών εξισώσεων εκφράζουν το απόλυτο.

↧

«ΜΙΛΩ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» από την Ελένη Σέττα και τον Τίτο Ζώη.

February 13, 2013, 5:37 am

≫ Next: "Αιώνια λαχτάρα" από την Εύη Γκάλαβου

≪ Previous: "Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ" της ποιήτριας- δοκιμιογράφου Αλκμήνης Κογγίδου.

-Ένα φεγγάρι ολόγιομο, απόψε με παιδεύει,

ο νους γυρίζει στα παλιά, με θύμησες παλεύει.

Σαν σε ταινία η ζωή, από μπροστά περνάει,

ποτίζει με, ροδόσταμο, φαρμάκι με κερνάει.

Κοιτώ του φεγγαριού ψηλά, το ασημένιο τάσι,

τη νιότη συλλογίζομαι, που έχει πια περάσει.

Φεγγάρι μου, στον ουρανό, τον κόσμο που γυρίζεις,

βλέπεις πολλά από ψηλά και μυστικά γνωρίζεις.

Ρίξε το φως φεγγάρι μου, φέξε να «περπατήσω»,

την ίσια στράτα να διαβώ, την άλλη ν’ αγνοήσω

κι ότι πληγώνει την ψυχή, πίσω να το αφήσω.

Να ξεχαστούνε τα παλιά, μπροστά να προχωρήσω.

-Μη του μιλάς του φεγγαριού, κανέναν δεν ακούει,

μον’ ταξιδεύει ανέμελο κι άμετρες θύρες κρούει.

Κι όποια ανοίξει και διαβεί, σκλάβα δική του μένει,

Καρδιά, ψυχή για λογισμός με άλυσο δεμένη.

Ελένη Σέττα - Τίτος Ζώης

↧

"Αιώνια λαχτάρα" από την Εύη Γκάλαβου

February 13, 2013, 6:00 am

≫ Next: «Το παρόν σε σχέση με την αιωνιότητα» από την Αλκμήνη Κογγίδου

≪ Previous: «ΜΙΛΩ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ» από την Ελένη Σέττα και τον Τίτο Ζώη.

Τον θαύμαζε και τον παρατηρούσε

κρυφά όπως τα αγρίμια.

Πίσω απ’ τις κουρτίνες των βλεμμάτων

κατέγραφε κάθε κίνησή του έξω στον κήπο.

Εκείνος την προέτρεπε να βγει, να χαρεί τον ήλιο μαζί του,

δίσταζε όμως προτιμώντας να γεύεται συνέχεια τη μορφή του

κρυμμένη μέσα στην καρδιά της.

Τον αγάπαγε σαν πεινασμένο ζώο,

έτοιμο το θήραμα να κατασπαράξει,

να ταΐσει την πείνα της λατρείας που του είχε.

Ω! Πόσο τον λάτρευε

εκείνον που της έδωσε ζωή

και τόσες δυνατές αχόρταγες ανάσες

γεμίζοντας τα στήθη της με αιώνια λαχτάρα!

↧

«Το παρόν σε σχέση με την αιωνιότητα» από την Αλκμήνη Κογγίδου

February 13, 2013, 6:38 am

≫ Next: Εκδόθηκε πρόσφατα από την "ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ" η ποιητική συλλογή: "ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΟΝΕΙΡΟΥ" της Άννας Ζαράρη.

≪ Previous: "Αιώνια λαχτάρα" από την Εύη Γκάλαβου

Αν αναλογισθούμε ότι τίποτε δεν εγγυάται τη διάρκεια, ότι ο χρόνος ρέει και κάθε στιγμή είναι ανεπανάληπτη, τότε το παρόν αποκτά σημασία και αξία. Τα πάντα κρίνονται στο παρόν, που ως μια κατάσταση συνεκτική περιέχει το παρελθόν και το μέλλον εν δυνάμει.

Η ευκαιρία που δίδεται στον άνθρωπο για να γνωρίσει τη ζώσα πραγματικότητα, χάνεται·χωρίς τη συμμετοχή της συνειδήσεως διαρρέει ασυναίσθητα και ανεπίγνωστα η ύπαρξή του στο παρελθόν ή στο μέλλον. Τότε, όχι μόνον απουσιάζει από τη ζωή, αλλά και από τη μαθητεία στη σοφία της. Όσο δεν στρέφει τη ματιά προς τα έσω, οι ενοχές και τα απωθημένα μένουν ανεπίγνωστα και αδυνατεί ν’ απαλλαγεί απ’ αυτά. Αυτό έχει σαν συνέπεια να μη βιώνει συνειδητά το παρόν, να μην μπορεί ν’ ανταποκριθεί σωστά και να επαναλαμβάνει τα λάθη του. Εάν καθοδηγούνταν από τη συνείδηση θα είχε ουσιαστικά ηθικά κριτήρια, αντί αυτών διαθέτει την συμβατική ηθική, η οποία του δίδει έναν απατηλό και προσωρινό εφησυχασμό.

Ο μηχανιστικός τρόπος ζωής που υπαγορεύεται από την υλιστική κοσμοθεωρία, είναι ενδεικτικός της απώλειας επαφής με την «αλήθη», την ανάμνηση της θείας του προελεύσεως και του αντίστοιχου προορισμού του. Η άγνοια του Εαυτού περιορίζει στη βιοτική και βιολογική περιχαράκωση. Μην έχοντας την επίγνωση της τριαδικής του υποστάσεως, ενεργεί αγνοώντας τις λεπτές ισορροπίες, οι οποίες αφορούν τη σχέση του με τη φυσική και την ηθική τάξη.

Για το λόγο ότι καθοδηγείται από το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως, διατηρεί σε ύπνωση τη συνείδηση και απέχει από τη ψυχή. Η αδυναμία του να βιώνει συνειδητά το παρόν είναι σχετική με τη δυσκολία του να εσωτερικεύεται, να βρίσκεται στο κέντρο του Εαυτού. Το να μην άγεται από τις εξωτερικές περιστάσεις οφείλεται σε μια κατάκτηση εσωτερική, στον αυτοέλεγχο και την πειθαρχία της διάνοιας.

Η βίωση του παρόντος, με την ανάλογη ηθική ευθύνη, που καθιστά τον άνθρωπο, κύριο του εαυτού του και συνειδητό μέρος του όλου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είναι μια ουτοπία και μία υπόθεση ανέφικτη. Χρειάζεται ένας ηρωισμός, μία επανάσταση για να γίνει εσωτερικά, μυστικά η απαρχή της αλλαγής, που είναι αναγκαία να στηρίξει και να θεμελιώσει έναν άλλον τρόπο σκέπτεσθαι κι έναν άλλον τρόπο ζωής, στον οποίο ο άνθρωπος θα υπάρχει συνυπάρχοντας.

Ο λόγος του Θεού, καθοριστικός και απόλυτος, σηματοδοτεί την απαρχή ενός άλλου τρόπου σκέπτεσθαι. Έρχεται να ανασύρει την, σε ύπνωση, ενυπάρχουσα συνείδηση και να καταστήσει τον άνθρωπο, πλέον, υπεύθυνο απέναντι στο φαινόμενο της ζωής. Καλεί τον έναν, τον καθένα στην επίγνωση της Αλήθειας. «γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς». (κατ. Ιωαν.8,32)

Ένας παράγοντας που αποτρέπει τον άνθρωπο απ’ την πορεία της αυτογνωσίας είναι η εξάρτηση από το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως, απ’ το οποίο, όταν κυριαρχείται, άγεται και παραχωρεί την ύπαρξή του στις συμβατικές σχέσεις. Κι αυτές για το λόγο ότι ενισχύουν την κτητικότητα τον αποτρέπουν από το να υπερβεί τα στενά όρια ώστε να λειτουργήσει ως ηθικό πρόσωπο σε σχέση με τον κάθε άλλον, με τον πλησίον. Οι σχέσεις των εξαρτήσεων στηρίζονται στη συμβατική ηθική. Στην περίπτωση που ταυτίζεται με τη φυσική του υπόσταση δεν μπορεί να εξελιχθεί πνευματικά. «ὁ φιλῶν πατέρα ἤ μητέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστί μου ἄξιος και ὁ φιλῶν υἱόν ἤ θυγατέρα ὑπέρ ἐμέ οὐκ ἔστι μου ἄξιος».(κατ. Ματθ. 10,32) Παραμένοντας στο ένστικτο αυτοπεριορίζεται και αυτοφυλακίζεται στην ατομικότητά του, η οποία του υπαγορεύει την φυγοπονία. Έτσι, αρνείται τη μαθητεία ενώ τα δεινά που υφίσταται αδυνατεί να τα εκμεταλλευτεί ώστε να προωθήσει την αντίληψή του στην ουσία των πραγμάτων. Επίσης, διατηρεί τη βία ως ζωώδες στοιχείο. Η πνευματική εξέλιξη αρχίζει να επιτυγχάνεται όταν, βαθμιαία, αποσπάται από την ατομικότητά του και τότε την επίδραση του ενστίκτου θα χρειασθεί να την αποτάξει. Εάν αυτό δε συμβεί, δεν θα προωθήσει την ύπαρξή του στην περιοχή της Ψυχής, η οποία του δίνει την επίγνωση της σχέσεως με τον άλλον, με το όλον και με την καθόλου ζωή.

Απ’ την κατάσταση της λήθης, είναι πιθανό να εξέλθει μέσω των ανατροπών που σκοπό έχουν την αφύπνιση! Οι ανατροπές, επίσης, τον αναγκάζουν ν’ αναζητήσει ένα σημείο αναφοράς ως προς το οποίο θα χρειασθεί να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του. Οι αρρώστιες και τα δεινά είναι ένας τρόπος να εξέλθει από την επικυριαρχία του ενστίκτου.

Η αυτοσυντριβή, ως μια πράξη αυτοκαθάρσεως και αναγκαίας αναθεωρήσεως, σκοπό έχει να τον φέρει ενώπιον της δικής του αλήθειας που θα τον συνδέσει με το βάθος του Εαυτού για να προάγει την αντίληψή του στην περαιτέρω γνώση και να λειτουργήσει συνειδητά ως κοινωνικό και μεταφυσικό ον.

Η συνειδητή βίωση του παρόντος γίνεται η απαρχή της κλίμακας που άγει προς την θεία τάξη.

Η εγρήγορση δεν επιτρέπει κανένα λάθος, καμία παράλειψη και κανένα συμβιβασμό, παράλληλα δεν αφήνει τον άνθρωπο να επαφίεται στις νίκες του, αλλά του υπαγορεύει την ανάγκη να ξανακερδίζει όλα όσα κέρδισε, υπερνικώντας εκ νέου τις αδυναμίες του, για τις οποίες, ήδη, έχει αγωνιστεί. Κι η προσωπική του ελευθερία κι αυτή δοκιμάζεται ανά πάσα στιγμή. Η Αλήθεια ως έννοια απόλυτη υπαγορεύει μία ανάλογη στάση, μέσω της οποίας ο άνθρωπος βεβαιώνει και βεβαιώνεται, αν και εφόσον την υπηρετεί. Διατηρώντας την επαφή του με την Αλήθεια, διατηρεί και τη μνήμη του κακού που υπέστη, μόνον με την προϋπόθεση ότι αυτό μεσολάβησε ως μαθητεία. Το κακό προσδίδει δοκιμασίες, οι οποίες ασκούν τη μύηση στον αθλητή της ζωής, γίνονται εμπόδια που τα υπερβαίνει για να ανέλθει στην κλίμακα της εξελίξεώς του. Οι δοκιμασίες όμως έχουν πάρα πολλές μορφές κι όσο ανέρχεται στην κλίμακα της εξελίξεώς του, τόσο πιο ισχυρές είναι.

Η ευαίσθητη περιοχή της ψυχής κλονίζεται από τις συνεχείς απογοητεύσεις, τις συνεχείς διαψεύσεις και τότε κινδυνεύει να χάσει την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του και τον ενθουσιασμό. Ωστόσο, αυτός που δεν εγκαταλείπει τον αγώνα έχει μετοχή στη χαρά που δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, γι’ αυτό στο εκάστοτε παρόν δεν καταβάλλεται έστω κι αν χάνει την ενέργεια που είχε, ακόμα και την ίδια τη ζωή του. Ως συνειδητός αγωνιστής αναζητά την αιτία των όσων συμβαίνουν, τη γνώση της αλήθειας και στηρίζει την εμπιστοσύνη του στη δικαιοσύνη του Θεού. Την ελπίδα, την αγάπη και την πίστη θα ξανακερδίσει άλλοτε με τη ζωογόνα μνήμη κι άλλοτε με το καθαρό βλέμμα του άλλου στο οποίο θα βρει και πάλι τον Εαυτό του. Ο Θεός είναι Αγάπη και η Αγάπη μακροθυμεί. Η Γνώση «περνάει» πάντα από την άγνοια για να ξανακερδηθεί με θυσίες. Οι θυσίες είναι καταγεγραμμένες στον καθαρό θόλο του ουράνιου στερεώματος. Η μάχη που δίνει ο συνειδητός αγωνιστής είναι αναπόφευκτη. Αυτό συμβαίνει καθώς ο παλαιός κόσμος, δύσκολα εγκαταλείπει τα εδάφη στα οποία θεμελίωσε τόσα ψέματα, τόσα εγκλήματα και τόσα λάθη. Άλλωστε, οι αντίξοες συνθήκες είναι το καταλληλότερο έδαφος για να ξεχωρίσει τον εαυτό του από τον κόσμο. Όλα όσα συμβαίνουν ή δεν συμβαίνουν υποδηλώνουν την αδιαπραγμάτευτη ισχύ του Απόλυτου.

«ὁ μὴ ὤν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μή συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει» (κατ. Ματθ. 12,30)

Η συνειδητή μετοχή του ανθρώπου στο παρόν τον επιφορτίζει με την ανάλογη ευθύνη, καθώς του δίνει την επίγνωση ότι είναι μέρος του όλου και τον προετοιμάζει ώστε να εισέλθει στο μυστήριο της σχέσεως.

Η αγιότητα της ζωής αποκαλύπτεται κατά τη συνειδητή βίωση του παρόντος, που βέβαια δεν είναι μια στιγμή μέσα στο συμβατικό χρόνο, αλλά το αέναο παρόν, που ταυτίζεται με την αιωνιότητα.

«ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (κατ. Ιωαν. 14,6)

Το μυστήριο που κρύβει αυτή η φράση γίνεται βίωμα για αυτόν που διάγει την εν Χριστώ ζωή, εσωτερικό μονοπάτι που αποκαλύπτει συν τω χρόνω την άφατη πραγματικότητα και την ιερότητά της.

Ο κεκλιμένος στην εν Χριστώ ζωή, αποκτά τη μυστική γνώση, μέσω της αποκάλυψης, και δια μέσω του άλλου ανάγεται προς το όλον. Ενώ ζει σ’ έναν κόσμο, που αναλώνεται στη ματαιότητα, ο ίδιος χρεώνεται να παραμείνει στην Αγάπη κι αφετέρου να μυήσει και τους άλλους σ’ Αυτήν. Αποτολμά έναν τρόπο ζωής ανάλογο προς την έννοια του Απόλυτου. Έτσι, η ζωή του δεν έχει σχέση με το πνεύμα της ιδιοκτησίας. Η εν Χριστώ ζωή είναι κατά πάσης έννοιας ιδιοκτησίας, ουδέ επί προσώπων ουδέ επί πραγμάτων!

«οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὅς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναται εἶναι μου μαθητής»(κατ. Λουκ. 14,33)

Η συνείδηση μεσολαβεί ώστε να ανακτήσει την επίγνωση της ψυχής, να μην περάσει στη λήθη αλλά να ζει την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία ή η απαρχή της αδιαλείπτου ζωής. Μέσω αυτού του μυστηριακού βιώματος υπερβαίνει το χρόνο, προσεγγίζει το άχρονο, το αιώνιο παρόν.

Η ιδιοκτησία γίνεται δέσμευση που επιφορτίζει με ενοχή διότι ο άνθρωπος οικειοποιείται αυτά που ουσιαστικά δεν του ανήκουν και που θα έπρεπε να τα μοιράζεται με τους άλλους.

Η πορεία μετοχής στο γίγνεσθαι είναι πορεία συνεχών υπερβάσεων, οι οποίες ενέχουν την αυτοσυντριβή.

Η αυτοσυντριβή δεν είναι κενή νοήματος, έχει σκοπό να καταργήσει το γνωστό και να προσανατολίσει προς το άγνωστο, μετατρέποντας τις αδυναμίες σε δυνατότητες.

Το μυστηριακό βίωμα, το οποίο συνιστά την κλήση στην εν Χριστώ ζωή, εισάγει στην κατάσταση της θείας οικονομίας. Ασκούμενος στη λεπτομέρεια, κατά τη βίωση του παρόντος, μυείται στη θεία οικονομία. Η δική του ζωή δεν αποτελεί πλέον αυτοσκοπό, γίνεται μέσον και ο ίδιος μέσον, γι’ αυτό προσφέρεται σύμφωνα με το θείο σχέδιο στην υπηρεσία των θείων εντολών, γεγονός που τον καθιστά μάρτυρα. Έτσι, άλλοτε αποχωρεί και αφήνει τη μαρτυρία του κι άλλοτε επιστρέφει, μάλλον, για να εργασθεί, προσαρμόζοντας την αποκάλυψη που δέχθηκε στις ανάγκες της εποχής του. Ως συνειδητός χριστιανός εργάζεται για την πραγμάτωση της προσευχής: «…ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπί τῆς γῆς»(Ματθ.6,10).Γνωρίζοντας ότι η παραμικρή διακοπή της επαφής με τη συνείδηση, μπορεί να σημάνει μια απώλεια («…ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», κατ. Ιωαν.15,5), φροντίζει να πράττει ορθά, καθώς το ορθόν είναι και δίκαιον.

Θα λέγαμε ότι δεν νοείται η εν Χριστώ ζωή χωρίς τη συνειδητή βίωση του παρόντος. Όσο κι αν,με το βίο και τη μαρτυρία των αγίων, όλων των εποχών, αποδεικνύεται το μυστήριο της σχέσεως με το Χριστό, αυτό δεν είναι αρκετό. Ο συνειδητός χριστιανός τολμά ο ίδιος εκ νέου τη βίωση και τη μέθεξη του μυστηρίου στο παρόν.

«ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τας ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος»

Αλκμήνη Κογγίδου

Ποιήτρια-δοκιμιογράφος.

↧

Εκδόθηκε πρόσφατα από την "ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ" η ποιητική συλλογή: "ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΟΝΕΙΡΟΥ" της Άννας Ζαράρη.

February 13, 2013, 6:48 am

≫ Next: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΥΓΕΝΕΙΟΥ 1ου Δ.Σ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

≪ Previous: «Το παρόν σε σχέση με την αιωνιότητα» από την Αλκμήνη Κογγίδου

↧

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΥΓΕΝΕΙΟΥ 1ου Δ.Σ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

February 16, 2013, 12:37 pm

≫ Next: Διαμαρτυρία ενός ιδεολόγου

≪ Previous: Εκδόθηκε πρόσφατα από την "ΗΡΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ" η ποιητική συλλογή: "ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΟΝΕΙΡΟΥ" της Άννας Ζαράρη.

Την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου οι μαθητές των Δ’, Ε’ και ΣΤ’ τάξεων του Ευγένειου 1ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Αγχιάλου παρακολούθησαν μια ξεχωριστή εκδήλωση. Συγκεκριμένα μετά από πρόταση της Μουσικού Κυρίας Άννας Κουτσίκου, μέλη της Φιλαρμονικής ορχήστρας Βόλου με τους μουσικούς Κυρίους Β. Τασούδη (μαέστρος) Αθ. Γαζή (σαξόφωνο), Β. Τακτικό (φλογέρα-φλάουτο), Αθ. Τακτικό (κλαρίνο) και Γ. Χινδιμπάτογλου (κρουστά) παρουσίασαν τεχνικές, ιστορικά στοιχεία και την εξέλιξη των μουσικών οργάνων και μίλησαν για τις δράσεις της φιλαρμονικής ορχήστρας Βόλου. Με τη βοήθεια των μουσικών οργάνων τους αλλά, και μέσων προβολής και του διαδικτύου, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν με τον καλύτερο και πιο άμεσο τρόπο τη λειτουργία τους, εμπλουτίζοντας τη μουσική τους παιδεία. Οι μαθητές έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δημιουργία παραρτήματος Φιλαρμονικής ορχήστρας στη Νέα Αγχίαλο. Το σχολείο ευχαριστεί τους μουσικούς για την ευγενική τους προσφορά.

Την ίδια μέρα και λίγο αργότερα οι μαθητές της Δ’ τάξης στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις μαγειρικές τους ικανότητες. Η τάξη του κυρίου Βαγγέλη Αγγελαδάκη στα πλαίσια των μαθημάτων σχετικά με το ελαιόλαδο με τη βοήθεια του γνωστού αρτοποιού κ. Σταμάτη Κοτρούτσου δημιούργησαν αρτοποιήματα με βάση την ελιά, τα οποία στη συνέχεια κατανάλωσαν οι συμμαθητές τους του ολοημέρου. Ίσως μετά από λίγα χρόνια αναδειχθούν και οι επόμενοι επαγγελματίες του κλάδου στην πόλη μας. Ευχαριστούμε τον Κύριο Κοτρούτσο ο οποίος ανανέωσε το ραντεβού με τους μαθητές πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς.

Την Τρίτη 5 Φεβρουαρίου οι μαθητές και οι δάσκαλοι των Β’ και Δ΄ τάξεων του σχολείου μας, επισκέφθηκαν τη βιβλιοθήκη <ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ> της Νέας Αγχιάλου. Εκεί ενημερώθηκαν για το σκοπό και τη λειτουργία της και παρακολούθησαν το πρόγραμμα <τοπική ιστορία> με θέμα την ιστορία της Νέας Αγχιάλου εμπλουτίζοντας τις γνώσεις τους για τον τόπο τους.

Την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου οι μαθητές και η δασκάλα της ΣΤ΄ τάξης του σχολείου μας, επισκέφθηκαν τον αρχαιολογικό χώρο στην πλατεία Νέας Αγχιάλου. Εκεί ξεναγήθηκαν από υπάλληλο της αρχαιολογικής υπηρεσίας προκειμένου να γνωρίσουν τα βυζαντινά ευρήματα της περιοχής μας, να ενημερωθούν για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων εκείνης της εποχής, να τον συσχετίσουν με το σημερινό τρόπο ζωής και να καταλήξουν σε συμπεράσματα.

Την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου οι μαθητές και ο δάσκαλος της Ε΄ τάξης του Ευγένειου 1ο Δημ. Σχολείου επισκέφθηκαν τη βιβλιοθήκη της πόλης μας, ενημερώθηκαν από τις υπαλλήλους για την λειτουργία της βιβλιοθήκης αλλά και για την ιστορία της Νέας Αγχιάλου.

Οι επισκέψεις αυτές κάνουν πολύ πιο ευχάριστο και δημιουργικό το μάθημα και δίνουν ένα κίνητρο παραπάνω στους μαθητές καθώς και τη δυνατότητα να γνωρίσουν νέα γνωστικά αντικείμενα.

↧

Διαμαρτυρία ενός ιδεολόγου

February 16, 2013, 12:51 pm

≫ Next: Δύο ποιήματα από τον Νίκο Κυριακίδη

≪ Previous: ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΥΓΕΝΕΙΟΥ 1ου Δ.Σ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ

Αγαπητοί μου φίλοι, ψάχνοντας σε κάτι παλιά τετράδια, βρήκα μερικά ποιήματα που αντιπροσώπευαν ένα προηγούμενο στάδιο της ζωής μου, θα έλεγα θλιμμένο και απαισιόδοξο, και μία διαφορετική γραφή από αυτή που συνήθισα τώρα τελευταία. Ένα από αυτά, σας το παρουσιάζω εδώ:

Προσμένοντας ένα χτύπημα στο τζάμι,

μια άλλη αράχνη κουρασμένη

να κρέμεται στις άκρες της ουσίας,

μια άλλη ευτυχία κάπου χαμένη

στην εσωτερική της λάμψη.

Τα μάτια που κοιτάζουν ξέπνοοι νάνοι

κόσμοι βυθισμένοι σε ανθρώπινο σκελετό,

δε βρίσκουν όσο και ν’ αγωνιάνε

το ουσιαστικό.

Κρυμμένη γη και ουρανός

στη συννεφιά της σκέψης,

αποσυνδέσεις πια της λογικής

παγώνουν όλες οι αισθήσεις που μας ξεγελάνε

σ’ ένα αταίριαστο σκηνικό διαφυγής:

η πόλη κολυμπάει στη ζεστασιά της

κι οι άνθρωποι-οι σπίθες της ζωής

όταν για μια ιδέα πολεμήσουν

πέφτουν στο βράχο της σιωπής.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

↧

Δύο ποιήματα από τον Νίκο Κυριακίδη

February 16, 2013, 1:56 pm

≫ Next: Άτιτλο

≪ Previous: Διαμαρτυρία ενός ιδεολόγου

ΜΩΒ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

(στον άγνωστό μου Νίκο Λέκκα-στην αλήθεια του)

Εσύ που ξέρεις να κρύβεσαι,

έχουν μπει άλογα στο στομάχι σου.
Γι’ αυτό είσαι αδύνατη.
Μυρίζεις λόγια που τα είπε κάποιος.

Συχνά λες:
«Ήταν αλλουνού, γι αυτό».
Γλείφεις το δικό σου πόδι,

Με τη μακριά σου γλώσσα και πάντα λες:
«Δεν είναι δικό μου, ηλίθιοι».
Ξέρεις τι χωρίζει τον κόσμο;
Εκείνη η γριά με τα σκοινιά για χέρια,
που μαρτυράει τα παραμύθια,

για την ολόκληρη.
Εσύ που σε νιώθεις πριν κοιμηθείς,

που πασπατεύεις τον ακρωτηριασμό,
βάλε σ’ ένα σακούλι τα κομμάτια σου
Και δώστα.
Θα τα βρει -θα δεις- κάποιος

που μετράει μέρες.
Εγώ πάλι, θα σε βρω εκεί που σε πρωτοείδα.
Ανάμεσα στις σκάλες εκείνου του άδειου ξενοδοχείου
Στη μέση ενός κενού
Να τρέχω μήπως και προλάβω
Με νερά τριγύρω
-καθαρά γαλάζια νερά-
«καλό όνειρο»,
λένε οι γέροι.

ΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΥΣΕΙΣ

Πετάει
Με τα ταξίδια στα χέρια
Συντροφιά με το γελάκι της
Διαφανής
-Προσοχή στο στόμα της-
Περίεργα τα δάχτυλά της
Που και που αρνιέται να πιστέψει
Ρωτάει συχνά
Τα ίδια πράγματα
Τα πρωινά
Πιστεύει
Τα βράδια
Δυσπιστεί
Κολυμπάει
Στις ποσότητες
Κλαίει
Για τις ποσότητες
Ντρέπεται
Στα τζάμια γυρνά τη πλάτη

(Γ΄ Έπαινος στον Β΄ Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό 2012 της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού Κύπρου).

↧

Άτιτλο

February 17, 2013, 2:14 pm

≫ Next: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΒΑΡΝΑΛΕΙΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ.

≪ Previous: Δύο ποιήματα από τον Νίκο Κυριακίδη

Να σου χαιδεύω τα ξάστερά σου τα μαλλιά,
να σε ποθώ μέσα από γράμματα - πέπλα του ονείρου,
να σ’ ακουμπώ πάνω στα ξεθωριασμένα κύματα,
λάμψεις ατέλειωτες αναδεύοντας
στο πέρασμα του χρόνου.

Να σε τυλίγω σαν κλωστή πολύχρωμη
και το ουράνιο, γαλανό πλεχτό σου, με ήλιο να στολίζω,
βλέφαρα που κλείσανε στου φεγγαριού την όψη
μην αντέχοντας καινούργια πια ταξίδια,
να ξυπνώ… ανεβάζοντας τα βλέμματα ψηλά
με του ονείρου τη σιγουριά
και των ελπίδων το ανανεωτικό φτερούγισμα.

Λάσκαρης Π. Ζαράρης

↧

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΒΑΡΝΑΛΕΙΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΕΑΣ ΑΓΧΙΑΛΟΥ.

February 18, 2013, 1:12 pm

≫ Next: «ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ» από την Μαρία Κολοβού – Ρουμελιώτη.

≪ Previous: Άτιτλο

Την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013, ο συγγραφέας Λάσκαρης Π. Ζαράρης επισκέφτηκε το «Βαρνάλειο» Ολοήμερο 2^ΟΔημοτικό Σχολείο Νέας Αγχιάλου μετά από πρόσκληση για να μιλήσει στους μαθητές και τις μαθήτριες της Α΄ Τάξης στα πλαίσια του προγράμματος «Φιλαγνωσία - Ράλι Ανάγνωσης» της Ευέλικτης Ζώνης.

Το παιδικό βιβλίο «Το νησί και το αθάνατο νερό» παρουσιάστηκε από τον συγγραφέα στην όμορφη αίθουσα του Ολοήμερου Σχολείου, που διακοσμήθηκε με εικόνες του βιβλίου και με την προσωπική φροντίδα των εκπαιδευτικών κ. Αφροδίτης Τσιμπανάκου και κ. Αικατερίνης Γαλάνη.

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με τη τεράστια μέλισσα και το γιγάντιο φίδι, αλλά και με το αεροπλάνο-αντίκα το οποίο ταξίδεψε τους μικρούς ήρωες του βιβλίου στο απομακρυσμένο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, το «Νησί της Ελπίδας».

Στην έναρξη της εκδήλωσης, η δασκάλα κ. Αικατερίνη Γαλάνη διάβασε στους μικρούς μαθητές το γράμμα της γνωστής συγγραφέως κ. Λότης Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου σχετικά με τη φιλαγνωσία και ύστερα καλωσόρισε τον συγγραφέα κ. Λάσκαρη Π. Ζαράρη.

Ο συγγραφέας ανέλυσε εν συντομία την κεντρική ιστορία του βιβλίου δίνοντας έμφαση στα παιδαγωγικά μηνύματα, ενώ έλυσε αρκετές απορίες των μικρών αναγνωστών και απάντησε σε πολλές έξυπνες παρατηρήσεις τους. Στη συνέχεια, οι μικροί μαθητές και μαθήτριες θέσανε 13 συνολικά ερωτήσεις που καλύπτανε σημαντικές λεπτομέρειες από το μέχρι τώρα έργο του συγγραφέα, σε μορφή συνέντευξης, και με την καθοδήγηση της δασκάλας κ. Αφροδίτης Τσιμπανάκου.

Στο τέλος της παρουσίασης έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα δραματοποίηση του βιβλίου με επιλεγμένα αποσπάσματα και με άμεσο και ευχάριστο διάλογο, όπου ζωντάνεψαν οι πρωταγωνιστές του βιβλίου μέσα απ’ τις φωνές του συγγραφέα και της ποιήτριας και ερασιτέχνιδος ηθοποιού κ. Άννας Ζαράρη. Η ευθυμία που προκάλεσε στα παιδιά ο διάλογος του κειμένου ήταν χαρακτηριστική ώστε εκείνα να ζητήσουν την επανάληψη του.

Κατόπιν οι μαθητές και οι μαθήτριες φαντάσθηκαν τους ήρωες του βιβλίου και τους ζωγράφισαν με τον δικό τους ξεχωριστό ο καθένας και η καθεμία χαριτωμένο τρόπο.

Η εκδήλωση έκλεισε με την επίδοση στον συγγραφέα καλλιτεχνικά τυπωμένου αναμνηστικού «Ευχαριστηρίου» από την Διευθύντρια του Σχολείου κ. Ευαγγελία Κατσιαούνη.